مهدیه افسه زاده

روی تخت ام با رو تختی گل به ای که همیشه برایم دلبری میکرد دراز کشیده بودم.

چشمانم به سقف بود، پتو را تا نیمه رویم کشیده بودم همینطور که به عمق فکر سفر کرده بودم؛ بوی نم باران روی خاک را حس کردم.

انگار که انرژی ای سمتم پرتاپ شد، روی تخت نشستم سعی کردم پرده ی پنحره رو کنار بزنم.

درختی که بابا سالها پیش همزمان با تولدم کاشته بود حالا همسن من بود و قدش به زیر پنجره ی اتاقم می رسید.

کمی نیم خیز شدم، زمین را نگاه کردم پرشده بود از دانه های لطیف و خیس باران؛ برخورد باران با خاک باغچه کیلو کیلو انرژی به هوا می فرستاد.

پنجره را باز کردم سرم را روی دستم و دستم را روی جدار پنجره گذاشتم؛ و به صدای رقص باران و دلبری کردن بوی خاک نم خورده ادامه دادم.

چشمانم را بستم، لذت بردم و به سادگی بهار را در آغوش گرفتم.

بهار فصل دوست داشتنی من

من زاده ی بهارم

#بهار

#ماه_بانو